پسر جوان آن قدر عاشق دختر بود که گفت: تو نگران چی هستی؟

دختر جوان هم حرفش را زد: همون طور که خودت می‌دونی مادرت پیره و جز تو فرزندی نداره... باید شرط ضمن عقد بگذاریم که اگر زمین گیر شد، اونو به خونه ما نیاری و ببریش خانه سالمندان.

پسر جوان آهی کشید و شرط دختر را پذیرفت...

هنوز شش ماه از ازدواجشان نگذشته بود که زن جوان در یک تصادف اتومبیل قطع نخاع و ویلچر نشین شد.

پسر جوان رو به مادرش گفت: بهتر نیست ببریمش آسایشگاه؟

مادر پیرش با عصبانیت گفت: مگه من مُردم که ببریش آسایشگاه؟ خودم تا موقعی که زمین‌گیر نشدم ازش مراقبت می‌کنم.

پسر جوان اشک ریخت و به زنش نگاه کرد.

زن جوان انگار با نگاهش به او می‌گفت: شرط ضمن عقد رو باطل کن!

زوج عکاسی که آرزوی گرفتن عکس های پر هیجان در ارتفاعات و صخره ها را داشتند، آرزویشان را با عکاسی از یک عروس و داماد کوهنورد برآورده کردند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، جی و فیکی فیلبریکی ۱۵ سال است که بطور حرفه ای کار عکاسی را دنبال می کنند.

آنها برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ مشتریانشان را به صخره ها بردند و عکس های بسیار هیجان انگیزی را از آنها گرفتند. جی یکبار به دوستانش گفت که آرزوی عکاسی از یک عروس و داماد را در بین صخره های مرتفع را دارد.

به طور غیر منتظره ای یک زوج کوهنورد حاضر شدند تا برای عکسهای عروسیشان بالا رفتن از صخره ها را تجربه کنند. جی خود کوهنورد حرفه ای است و با تسلط به مهارت های کوهنوردی عکس های بی نظیری را از این زوج گرفت.

در این پروسه مسلما کار برای عروس بسیار سخت تر خواهد بود هر چند که آنها در طول عکس برداری با طناب و قفل بسته شده بودند تا در صورت سقوط مهار شوند اما لباس عروس کار را سخت تر می کرد.

 

هزاران بار برای هزاران نفر این اتفاق افتاده، که در میانه مسیری که به نیت ساختن آینده‌ای مشترک با کسی قدم برداشته‌اند، متوجه می‌شوند اختلافات و ناسازگاری‌هایی که باهم دارند آن‌قدر جزیی به نظر نمی‌رسد که بتوان از آن‌ها چشم‌پوشی کرد و تا آخر عمر با آن‌ها ساخت.

گاهی به این نتیجه می‌رسید که شکست در انتخاب خود را بپذیرید و در همان جایی که هستید تصمیم نهایی را بگیرید و جدا شوید. اما این آخر راه نیست که تازه اول راه است. تا مدت‌ها تلخی این شکست، همه زندگی‌تان را در برمی‌گیرد و هرکجا که می‌روید با تجدید خاطرات گذشته خود روبرو می‌شوید. حتی بارها در پی آن می‌شوید که دوباره رابطه را از سرگیرید. اما این را فراموش نکنید که هیچ‌کسی به اندازه خودتان نمی‌تواند در این روند فراموشی کمک‌تان کند.

البته هیچ‌گاه نمی‌توانید شخصی که با آن خاطره ساخته‌اید را فراموش کنید و بهتر است بگوییم این مقاله بیشتر به شما کمک می‌کند تا آن فرد و خاطراتش را تا حدودی کم‌رنگ کنید تا کمتر آسیب ببینید. چیزی که در اینجا به آن اشاره می‌کنیم، چند راه‌کار عمومی است که جدای از سن، جنسیت، موقعیت زندگی و دیگر مسائل، معمولا تاثیر یکسانی روی افراد می‌گذارد‎.‎

به خودتان و زمان فرصت دهید‎

وقتی انسان فرد باارزشی را از دست می‌دهد، باید دوران سوگ خود را بگذراند. دوران سوگ معمولا با واکنش‌های متفاوتی همراه است. اول ممکن است انکار کنید که چنین اتفاقی افتاده است.

بعد کم‌کم این جدایی را قبول می‌کنید که این پذیرش همراه با نفرت و عصبانیت زیاد است. سپس ناامیدی به شما هجوم می‌آورد. در این برهه شما تمام هیجانات منفی را تجربه می‌کنید. اما چیزی که خیلی مهم است، پذیرش حالات خودتان است. سعی نکنید غم‌تان را سرکوب کنید.

به خودتان حق دهید که غمگین و گریان باشید. در واقع سوگ شما در این موقعیت، حدود شش مرحله دارد که در هر مرحله باید به خودتان فرصت دهید تا در پایان به ثبات روانی برسید.

این مراحل عبارتند از انکار واقعیت، خشم، یافتن گناهکار و مقصر، افسردگی، احساس ترس و ناامنی و در نهایت، پذیرش.

بازیابی دوباره سلامت روان‌تان به گذراندن این دوره دارد. اما این را به خاطر داشته باشید که نباید یکباره خودتان را به دست غم بسپارید. باید سعی کنید در هر مرحله مثل یک مادر مراقب خودتان باشید‎.‎

از دیده ببرید‎

بیخود نگفته‌اند که «از دل برود، هرآنکه از دیده برفت». وسایل، عکس‌ها، یادبودها و هر چیزی که شما را یاد آن فرد می‌اندازد را از زندگی‌تان پاک کنید. حتی اگر دوست مشترکی دارید که با دیدنش و حرف زدن با او به یاد خاطرات قدیم می‌افتید و حرف آن شخص به میان می‌آید، ارتباط‌تان را با او تا حدودی کم کنید‎.‎

به زندگی برگردید‎

یکی از مهم‌ترین و اساسی‎‌‎ترین راه‌کارهایی که برای فراموش کردن غم‌ها و پیدا کردن روحیه‌ای با نشاط توصیه می‌شود، سرشلوغی است. اگر در طول روز ذهن‌تان و تمام انرژی‌تان وقف یک کار شود ناخودآگاه روحیه سابق خود را باز می‌یابید و دیگر از آن حالت خمودگی و افسردگی بیرون می‌آیید. پس بهتر است یک پروژه درسی یا شغلی تمام وقت و سخت را قبول کنید و مشغول انجام دادنش بشوید. این کار دو فایده دارد. یکی اینکه وقت‌تان را صرف کار مهمی می‌کنید، دوم اینکه او را در ذهن‌تان کمرنگ می‌کنید‎.‎

تا زمانی‌که کار مطلوبی برای‌تان پیدا نشده می‌توانید کلاس‌های مختلف بروید، ورزش را خیلی جدی دنبال کنید و حتی دورهمی‌های دوستانه بگذارید. عضویت در خیریه‌ها، شرکت در اردوهای جهادی و کمک کردن به کودکان ناتوان در درس‌هایشان می‌تواند کمک بسیار زیادی به روحیه زخم خورده‌تان کند‎.‎

ببخشید تا فراموش شود‎

یکی از مهم‌ترین اصول در کارما و انرژی درمانی این است که کسانی که به تو بدی کرده‌اند را ببخشی. این کار باعث می‌شود از حجم زیاد سنگینی قلب‌تان کاسته شود و البته بخشش خواه‌ناخواه منجر به کم‌رنگ شدن و فراموش کردن عمل و شخص مورد نظر می‌شود. چراکه کینه و دشمنی انرژی زیادی از انسان می‌گیرد. انگلیسی‌ها عبارتی دارند که می‌گوید «forgive and forget‎» یعنی تا چیزی را نبخشید، فراموش نمی‌کنید‎.‎

رشد کنید‎

توران میرهادی می‌گوید: «غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنید». بهترین و بزرگترین کاری که در مواجهه با غم می‌توانید انجام دهید این است که به خودتان فکر کنید و بیش از پیش خودتان، ضعف‌هایتان، نکات مثبت و خوب‌تان و بایدها و نبایدهایتان را بشناسید. بعد از آن ببینید دلیل این شکست چه بوده. کجاها اشتباه کرده‌اید و چه کار باید بکنید تا این اشتباهات تکرار نشوند. شکست‌تان را تحلیل کنید و از خود بپرسید چه درسی از این شکست می‌گیرید؟ اگر لازم است با یک مشاور خبره در این باره مشورت کنید. هر کاری می‌توانید برای پیدا کردن خودتان و درس گرفتن از این اتفاقات انجام دهید‎.‎

سراغ این کارها نروید‎

‎_ ‎آدم شکست خورده و غمگین، عطش دیدن فیلم و شنیدن موسیقی‌های غمگین را دارد. این کار مثل آن است که یک کاردک دست بگیرید و به جان زخم خود بیفتید. پس سعی نکنید با انجام این کارها خودتان را در چاه ناامیدی بیندازید‎.‎

‎_ ‎هرجا می‌روید، اگر کسی متوجه حال ناخوش‌تان شد و از شما علتش را پرسید، سفره دل‌تان را برایش باز نکنید. از آن بدتر این است که دائم از نامزدتان بدگویی کنید. این کار جز افزودن به حال بدتان و خوشحال کردن دشمنان‌تان سود دیگری ندارد‎.‎

‎_ ‎از اشتباه‌ترین کارهایی که افراد شکست خورده در روابط‌شان انجام می‌دهند این است که سریع به دنبال یک رابطه جایگزین می‌گردند. این کار مثل از چاله به چاه افتادن است چراکه در چنین موقعیتی میزان خطا و اشتباه بیشتر از مواقع عادی رخ می‌دهد. تا تمام نشدن دوران سوگ و بازگشت به روال عادی زندگی‌تان، به هیچ عنوان به گزینه‌های ازدواج‌تان پناه نبرید.

چون در این صورت، شخصی را انتخاب می‌کنید که فقط ناجی شما باشد و احتمالا در این بین همه معیارهایی که برای ازدواج دارید، فراموش می‌شوند‎.‎

یکی از ویژگی های بارز ما ایرانی ها دروغگویی، تظاهر و چاپلوسی است. ما مردمانی هستیم که برای حفظ موقعیت و یا دستیابی به شرایطی بهتر، عزت نفس مان را تهی از انسانیت می کنیم و از افرادی که منافع مان به آنان وابسته است، بُتی دروغین می سازیم تا اموراتمان بگذرد.

ما مردمانی هستیم که در تعاملات روزانه مان در لفافه و کنایه صحبت می کنیم و در صورتی که احساس خطر کنیم، منظورمان را به شکل ریاکارانه ای وارونه جلوه می دهیم.

ما مردمانی هستیم که با موقعیت سنجی هایی به اصطلاح زیرکانه تعارف های بی پشتوانه ای را نثار همدیگر می کنیم، به امید این که در آینده بتوانیم امتیازی را از دیگرانی که برای ما مهم هستند، بدست بیاوریم.

ما در ارتباطات روزمره مان دائماً در حال تفسیر و ذهن خوانی افکار دیگران هستیم. زیرا پیام رسایی را دریافت نمی کنیم و اگر کمی تعمق کنیم، در می یابیم که ریشه اکثر غیبت ها، تهمت ها و درگیرها در سطح فردی و اجتماعی، ناشی از رفتارهای دو گانه ی ماست.

چرا که نمی خواهیم احساسات و عقاید مثبت و منفی مان را صریح، واضح و روشن بیان کنیم و متاسفانه همه این ارتباطات که توام با کنایه، ابهام، دوپهلو سخن گفتن و وارونه جلوه دادن احساسات بیان می گردد در قالب رعایت مناسبات احترام آمیز به نمایش گذاشته می شود.

متاسفانه همه با هم دروغ می گوییم و همه هم معنای آن را به خوبی درک می کنیم و همه هم به روی هم نمی آوریم؛ چون این الگوی رفتاری تاکتیکی برای حفظ موقعیت، کسب درآمد، منزلت و یا توجه بیشتر می باشد.

در واقع ریاکاری به عنوان یک ضرورت اجتماعی در رفتارهای ما ایرانی ها ریشه دوانده و تابعی از میراث فرهنگی جامعه است که به ما تحمیل شده و ما هم با همین الگوهای رفتاری نادرست خو گرفته ایم و همانند یک ژن فرهنگی به نسل های بعدی مان انتقال می دهیم.

با نگاهی جامعه شناختی به گذشته جامعه ی ایران پی به حکومت هایی خواهیم برد که حاکمان مستبد فرمان می راندند و زیردستان به جز اطاعت و فرمانبری نقش دیگری نداشتند. در این نظام سلطه، زندگی خصوصی و اجتماعی افراد فرودست تحت نفوذ افرادی قرار داشت که در موقعیت های فرادستی قرار داشتند. در واقع اولین مشخصه ی این نظام ها ناامنی بوده و بر این اساس در می یابیم که بین ارباب و رعیت در تمامی سطوح ارتباطی، دروغگویی و چاپلوسی برای برای بدست آوردن امنیت اقتصادی و اجتماعی به شدت رواج داشته است. با تعمق در مناسبات رسمی و غیر رسمی پی می بریم که این ژن فرهنگی که در یک بستر تاریخی- اجتماعی به ما تحمیل شده، همچنان به عنوان یک الگویِ رفتاری پذیرفته شده در جامعه امروزی ما رواج دارد و مشاهده می کنیم که تملق و چاپلوسی به اشکال متنوع و در لایه های مختلف اجتماعی بازتولید می شود لذا القاب و عناوین تحقیرشونده ای همچون نوکر، مخلص، دست بوس، قربان، چاکر و … مفاهیم رایجی هستند که افراد فرودست در برابر اشخاص فرادست به کار می گیرند تا از مزایای این حقارت گویی ها چیزی عایدشان گردد.

در واقع اغراق، بزرگنمایی و غلوگویی در مورد افراد فرادست و تحقیر افراطی خود، به عنوان یک تاکتیک موفقیت آمیز در رفتار ما ریشه دوانده و حاکم بر رفتارهای ماست و همه ی این تعریف، تمجید و بله قربان گویی ها تحت عنوان احترام تلقی می گردد و از سوی دیگر، مشاهده می کنیم کوچکترین مخالفت با عقیده و یا نقدی منصفانه از سوی انسان های آزاده و فرهیخته ی جامعه، به عنوان بی احترامی تلقی شده و منجر به طرد اجتماعی شان می گردد که این معنای ضمنی ما را وا می دارد که برای ابراز احترام به افرادی که گره گشایی کارمان به موافقت آنان وابسته است به مجیز گویی از آنان بپردازیم و بر همین اساس است که در مقابل عیوب افرادی مانند رئیس، کارفرما، استاد، همسر و … سکوت ناخواسته ای را اختیار می کنیم. زیرا اگر مخالفتی صورت بگیرد، توهین تلقی شده و به خشم و غضب آنان منجر می شود و شاید آرامش زندگی مان برای همیشه به مخاطره بیفتد.

با تحلیل محتوای گفتگوهای روزمره در می یابیم که افراد شکل و قالب های ارتباطی را رعایت می کنند. ولی ماهیت پیام شان دچار نوعی وارونگی است. به طور مثال شخصی از همکارش بابت موضوعی به شدت دلخوری دارد و این مسئله رشته افکار ش را بهم ریخته ولی در مواجه شدن با همکارش، تاکتیکی متضاد را بر می گزیند و طوری عادی رفتار می کند که انگار اتفاقی نیفتاده و نکته در خور توجه اینکه اگر از او در مورد ناراحتی اش پرسش شود با پاسخ های ابهام آمیزی روبرو می شویم و یا اگر در یک میهمانی حضور داریم و تمایلی به ارتباط با یکی از میهمانان نداشته باشیم به خاطر اینکه از نیت ما آگاه نشود با اصرار از او دعوت می کنیم که به عنوان میزبان در خدمتش باشیم.

شایان ذکر است که اگر از شخصی خوشتان نمی آید و یا در حال حاضر تمایلی برای میزبانی ندارید، جای ایراد نیست، اما وانمود کردن به این که بسیار مشتاق میزبانی هستید، این ارتباط را پیچیده می کند. بنظر می رسد ترس از طرد شدن در یک ارتباط دوستانه، افراد را به سخنانی ابهام آمیز و یا احترامی ریاکارانه وا می دارد که ارتباطات خانوادگی و دوستانه را مختل می کند و پیامدی جز سوء تفاهم و قضاوت های نادرست ندارد.

با دقت در تعاملات اجتماعی در می یابیم که این شیوه ی ریاکارانه و مبالغه آمیز نوعی بی اعتمادی را در مراودات روزمره ما رواج داده که بی اهمیت ترین مسئله در زندگی را بایستی با کلماتی همچون؛ به جان بچه ام، به خدا قسم، به مرگ مادرم، به جدم و … عجین کنیم تا دیگران را متقاعد کنیم که دروغ نمی گوییم یا در بیان ابراز صمیمیت و دوستی نیز بایستی از مفاهیمی همون؛ فدایت شوم، پیش مرگت گردم، قربانت شوم و یا در ابراز خشم و نفرت هم از عباراتی مانند؛ بری و بر نگردی، مرگتو ببینم، دیدار به قیامت و … استفاده می کنیم. در حالیکه نه در بیان صمیمیت متعارف، کسی حاضر است جانش را فدای کسی کند و نه در ابراز هیجانات کسی راضی به مرگ دیگری است.

ما آنچنان به گفتن و شنیدن این مبالغه گوئی ها عادت کرده ایم که تا حرف ها، خواسته ها و حوادث را چند صد برابر بزرگ جلوه ندهیم کسی به اهمیت موضوع پی نمی برد. به عنوان مثال اگر سرمان درد می کند و می خواهیم در خانه کمی سکوت برقرار باشد، باید اطرافیان را متقاعد نماییم که مغزمان از شدت درد در حال متلاشی شدن است، و گرنه کسی به حرف ما توجهی نمی کند. کارمند یک سازمان بابت یک روز نیامدن در سر کار بایستی بیماری خود، فرزند و یا یکی از عزیزانش را به دروغ در ذهنش باز سازی کند و به شکل مبالغه آمیزی بیان کند تا بتواند به رئیس بالا دستی توضیحی متقاعد کننده بدهد و یا اگر به مبلغی پول برای امورات زندگی نیاز پیدا کنیم بایستی بدترین گرفتاری و بدبختی های عالم را به خودمان منتسب کنیم تا بتوانیم استحقاق دریافت یک وام و یا مساعده ی ناچیز را داشته باشیم.

در یک جامعه ی سالم، تعاملات احترام آمیز نه از طریق تعریف و تمجید های افراطی و ریاکارانه، قربان صدقه رفتن و یا اظهار ارادت تام و تمام با عقاید و ده ها رفتار و گفتار شرم آور دیگر، بلکه با تحقیر نکردن و یا طرد همدیگر به خاطر جنس، لهجه، شغل، قومیت، قضاوت نکردن و برچسب نزدن و در یک جمله آزار نرساندن به یکدیگر خود را نشان می دهد.

این سنت ناپسند که از گذشته شروع شده و ما همچنان در آن گرفتار آمدیم خصوصیات ما ایرانی ها را شکل داده و متاسفانه پذیرش و باز تولید این الگوهای رفتاری نیز باعث حفظ و تثبیت تملق و چاپلوسی در تعاملات اجتماعی ما گردیده است.

بیاییم با هم، به آن‏چه بر ما گذشته است از منظری آسیب شناسانه بنگریم و براى درد بزرگى كه ما را از درون رنج مى‏ دهد و تحليل می ‏برد، چاره ‏جويى كنیم.

مواد لازم برای سوپ دال عدس :

طرز تهیه سوپ دال عدس :
روغن را در قابلمه بزرگي حرارت داده و پياز را پنج دقيقه در آن تفت دهيد. سپس كرفس، هويج، نيمي از سيرها و تمامي سيب‌زميني‌ها را به آن بيفزاييد و چند دقيقه ديگر حرارت دهيد.

دال عدس و آب مرغ را به مواد اضافه كنيد و بگذاريد جوش بيايد، در اين هنگام حرارت را كم كنيد تا 30 دقيقه بجوشد و سيب‌زميني و عدس نرم شوند.

برگ بوها، باقیمانده سير و نصف ليموترش‌ها را در قابلمه بريزيد و ده‌ دقيقه ديگر بپزيد. حال برگ بوها را برداريد و آب بقيه ليموترش‌ها را درون سوپ بريزيد. سوپ را درون دستگاه غذاساز به صورت پوره رواني درآوريد و زيره، نمک، فلفل و فلفل‌قرمز را به آن بيفزاييد و هم بزنيد.سوپ آماده شده را در ظرف مورد نظر ريخته و با برش‌هاي ليموترش و برگ جعفري تزئين كنيد.

مواد لازم پیاز ترشی

پیاز پوست کنده 2 کیلو گرم
نعناع 1 کیلو گرم
سیر 500 گرم
سرکه به مقدار لازم

طرز تهیه پیاز ترشی

نعناع را پاک کرده (می توان به جای نعناع تازه از 2 الی 3 قاشق غذاخوری نعناع خشک و نرم استفاده نمود.)و تمیز می شوییم. سپس آن را می گذاریم تا کمی خشک گردد.
پوست سیرها را می کنیم و آنها را با نعناع چرخ می کنیم. پوست پیازها را نیز می گیریم و پس از شستن، کاملاً خشک می کنیم.
داخل یک شیشۀ تمیز و خشک، یک ردیف پیاز می ریزیم و مقداری از مخلوط سیر و نعناع روی آن می ریزیم. سپس کمی نمک روی آن پاشیده و باز مقداری از مخلوط سیر را روی آن می ریزیم. باز هم یک ردیف پیاز می ریزیم و به همین ترتیب شیشه را پر می کنیم.
پس از پر شدن شیشه، روی آن سرکه می ریزیم به طوری که سرکه روی پیازها را بگیرد. سپس در شیشه را بسته و آن را می گذاریم در جای تاریک تا جا بیفتد.

اگر دوستدار تن ماهی هستید این دستور تهیه رو به هیچ عنوان از دست ندید.

مواد لازم برای شامی تن ماهی :

طرز تهیه شامی تن ماهی :

سیب زمینی ها را بپزید و درظرفی رنده کنید اما دقت کنید نباید سیب زمینی ها به صورت پوره نرم شود.

روغن تن ماهی را کاملاً بگیرید و گوشت آن را با چنگال له کنید.

تن ماهی را به سیب زمینی اضافه کنید. همه سبزیجات شامل پیازچه و ریحان خرد شده را به مخلوط سیب‌زمینی و تن ماهی بیفزایید.

تخم مرغ، سیر له شده، نمک، فلفل و زردچوبه را به مخلوط شامی تن ماهی اضافه کنید و با چنگال مخلوط را هم بزنید تا مواد یکدست شود.

از مواد به اندازه یک گلوله بردارید و با دست آن را پهن کنید به طوری که شکل دایره ای به ضخامت ۲ سانتیمتر بگیرد.

دو طرف شامی تن ماهی را با آرد یا پودر سوخاری بپوشانید و در روغن سرخ کنید.

نکته برای تهیه شامی تن ماهی:

برای اینکه سیب زمینی به شکل پوره در نیاید صبر کنید تا خنک شود سپس آن را رنده کنید.

مواد لازم برای تهیه آش اسفناج با گوشت قلقلی :

طرز تهیه آش اسفناج با گوشت قلقلی :

ابتدا آب را همراه برنجی که شستید داخل یه قابلمه بزرگ بریزید و صبر کنید تا برنج کاملا پخته و تقریبا له شده و لعاب بیندازد.

وقتی برنج نرم شد، ۱ تا ۲ قاشق غذاخوری سیر داغ به آن اضافه کنید.

یک عدد پیاز را رنده کرده و آب آن را بگیرید. حالا گوشت چرخ کرده، پیاز و نمک و فلفل را داخل یک کاسه خوب با هم ورز دهید و گوشت های قلقلی کوچک درست کنید.

سپس گوشت های قلقلی را به قابلمه اضافه کنید و اجازه دهید حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه خودشان را بگیرند.

اسفناج ها را خرد کنید و به مواد اضافه کنید. بهتر است اسفناج داخل آش را درشت خرد کنید تا ظاهر آش بهتر شود.

سپس به مقداری که دوست دارید به آش کشک هم اضافه کنید و صبر کنید تا آش جا بیفتد.

وقتی سبزی پخت، رشته را هم اضافه کنید و خوب آش را هم بزنید تا رشته ها به هم نچسبند. صبر کنید تا رشته ها خوب پخته و ضخیم شوند.

در نهایت به آش نعنا داغ هم اضافه کنید. نمک و فلفل آن را هم چک کنید و در صورت لزوم اضافه کنید.

آش آماده است. در ظرف مناسب سرو کرده و با نعنا داغ، پیاز داغ و کشک و سیر تزیین کنید. دقت کنید که در کل طول مدت پخت حرارت باید ملایم باشد.

مواد لازم برای آش زرشک :

طرز تهیه آش زرشک :

ابتدا برنج و لپه را از قبل بشویید و خیس کنید و 4 تا 5 لیوان آب روی آنها بریزید و بپزید. سبزی را خرد کرده و به آش اضافه کنید.

پیاز را سرخ کرده و همراه نمک و زرد‌چوبه و کمی گلپر به آش افزوده و بگذارید آش پخته و تقریبا سفت شده و جا بیفتد.

بعد آن را از روی حرارت بردارید و آب زرشک را در آش ریخته و در ظرف مناسبی بکشید و روی آن را با گلپر، نعنا داغ و کمی زرشک سرخ شده تزئین کنید و میل کنید.

لازم به ذکر است که می توانید آب زرشک را هم در این آش بریزید.

خواص زرشک :

یک کارشناسان زبده در طب ایرانی و مهندسانی دقیق و هنرمندانی معجزه گر بوده اند که آثار جذاب و زیبا و البته کام نوازشان قرن هاست تکرار شده اند. به یک دوری مرصع پول یا زرشک پلو یا آلبالوپلو بنگرید، همنشینی رنگ ها در کنار هم به تابلویی آبستره اثر هم هنرمندی مدرن می ماند. رنگ و بو و عطر و طعمش به کنار، زیبایی این دوری ها واقعا بی نظیر و بی بدیل است.

از اجزای بی نظیر و زیبای آشپزی ایرانی زرشک است. این میوه خوش رنگ و خوش مزه و پرخاصیت در سرزمین پهناور ایران به وفور کشت می شود و البته قائنات خراسان، بزرگ ترین تولیدکننده زرشک در جهان است. من به کاربردن زرشک را در مکاتب دیگر آشپزی ندیده ام، اما این روزها در منوی بسیاری از رستوران های ملل دیگر زرشک پلو با مرغ دیده می شود، چرا که خوراکی است محبوب برای غیرایرانیان. حتی یک بار در یک پرواز خارجی با کمال تعجب دیدم زرشک پلو بین سه، چهار خوراک انتخابی قرار دارد.

زرشک در طب ایرانی صاف کننده خون و متعادل کننده طبع است. آب زرشک که از زرشک آبی هسته دار به دست می آید، در درمان فشار خون و تنظیم قند و چربی و اوره و شست و شوی کلیه و کبد به کار می رود. آنچه امروز به عنوان آب زرشک طبیعی در دکان ها و آبمیوه گیری ها عرضه می شود، قطعا حاوی افزودنی ها و شکر و ترکیباتی است که خوردنش شفا نمی دهد و دردی هم می افزاید.

برای تهیه آب زرشک طبیعی خانگی کافی است مقدار مثلا 250 گرم زرشک آبی از عطاری تهیه فرمایید، یک شبانه روز آن را خیس کنید و بعد آب و زرشک ها را یک جا در مخلوط کن بریزید و صاف کنید. مایع به دست آمده نوشیدنی گوارای بی مانندی است.

آوازه خواص زرشک به آن سوی مرزها هم رسیده است، چنان که پزشک دوست انگلیسی ام که به غلظت خون مبتلاست، برایش زرشک تجویز کرده و دوست محترم هم زرشک سوغاتی را مانند آجیل مشت مشت خشک به دهان می ریزد و البته که از نتیجه اش هم راضی است.

این فصل زرشک تازه در بازار به دست می آید. این فرصت را البته فرو نگذارید. به کاربردن زرشک تازه در زرشک پلو ارزشی ندارد، چون رنگش را پس می دهد و طعم بهتری هم از زرشک خشک ندارد، اما از زرشک تازه می توان آش و سالاد و پس غذای بی مانندی ساخت. برای فراهم کردن سالاد، زرشک تازه با نخود یا عدس پخته سرد و اندکی نعنای تازه خرد شده و برش های خیلی ظریف پیاز قرمز و همراه روغن زیتون بودار اصل رودباری را سر هم کنید و ببینید چه ترکیب زیبای خوشمزه ای می شود که می توان آن را به جای یک وعده غذا خورد. این سالاد با استفاده از کنسرو نخود پخته در پنج دقیقه آماده می شود و به کار جماعت کم وقت می آید.

سنت ایرانیان بر این مدار بوده است که هر خوراکی را باید در فصلش خورد تا از خواص آن بهره کافی گرفت. خوردن آش زرشک در پاییز -فصل زرشک تازه- سبب صافی خون و شست و شوی داخل بدن خواهد شد.

روش دیگر برای پخت آش زرشک:

گندم پوست نگرفته و لوبیای قرمز و نخود را بپزید. خوب که پختند، سبزی آش و یک یا دو لیوان آب زرشک به آن اضافه کنید.

نیم ساعت آخر زرشک تازه پاک کرده شسته شده را به هر میزان که دلتان می خواهد به آن بیفزایید و قدری را هم برای تزیین روی آش کنار بگذارید. برای این آش، نعنا داغ مفصلی تدارک کنید که جبران سردی زرشک را بکند، استفاده از پیاز داغ فراوان هم البته توصیه می شود.

اما برای دسر ترش و شور متفاوتی که می شود از زرشک تازه ساخت، مقداری زرشک تازه دُم گرفته پاکیزه را در یخبند بگذارید تا منجمد شود. بعد زرشک های یخ زده را در کاسه های بستنی بریزید، رویشان اندکی نمک و فراوان گلپر بپاشید، برگی نعنا هم اگر روی آن بگذارید و از آن عکس بگیرید، هزار لایک می خورد.